Mustafa Kemal için yazılmış şirk şiirleri

Bir zamanlar Mustafa Kemal’i insanların gözünde yüceltmek ve haşa bir ilah, bir peygamber vasfına yüceltmek için ellerinden geleni yapmışlar. Şairler de boş durmamış ve bir takım şiirler uydurmuşlar.

Uydurulan şiirler ile M. Kemal’e insan vasfı dışında herşey yüklenmiş. Bu felsefe ile yetişen bir kemalistten Mustafa kemal gerçeklerini anlamasını beklemeyin.

Bakın o şiirlerde neler var:

Türk’e bir hayır gelmez, Arap Felsefesinden
Gazi bize bir din ver, Türk’ün öz nefesinden

—Fazıl Hüsnü Dağlarca

Ne örümcek, ne yosun
Ne mucize, ne füsun
Ka’be arabın olsun
Çankaya bize yeter!

—Kemalettin Kamu

Ey dertli saray! Kâbe mi oldun bize artık?
Cennetse bu yurt, sen onu buldundu harâbe,
Bir gün olacaktır anıtın Türklüğe Kâbe.
Zindan kesilen ruhlara bir nur gibi doldun,
Türk ırkının, en son, ulu peygamberi oldun.
Tutsak seni lâyık, yüce Tanrı’yla müsâvi,
Toprak olamaz kalp doğabilmişse semâvî¦
Ölmez bize cennetlerin ufkundan inen ses,
İnsanlar ölür, Türklüğe Allah olan ölmez !

—Edip Ayel

Peygamber, tanrısına duymadı bu hasreti
Vermedi bu kudreti tanrı, peygamberine

—Vasfi Mahir Kocatürk

Yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil,
Kanlı bir gözyaşı nehrinde muazzam tabutun
Ey ilâhın yüce davetlisi, göklerden eğil
Göreceksin duruyor kalbimizin üstünde putun!
Tanrı, peygamber diye nedir, kimdir bilmeden
Taptığımız ne varsa, hepsi ondan şekil aldı.

—Faruk Nafiz Çamlıbel

Dağların ardında sönüşü gibi,
Millete can veren, vatan yaratan;
Tanrının göklere dönüşü gibi
Her zaman ırkıma büyük Baş Atam,
Tanrılaş gönlümde, tanrılaş Atam!

—Yusuf Ziya Ortaç

Mustafa Kemalin son hali ise bu şiirlere aykırı bir görüntü içeriyor. İlah dediğiniz kişi son anlarında bu haldeydi:

Ve nedense ölümüne yakın fotoğrafları hiç yoktur ortalıkta. Neden acaba?