Mest üzerine Meshin caiz olabilmesinin şartları nelerdir?

Bir meshin caiz olması, şu yedi şartın bulunmasına bağlıdır:

1. Mestler, ayağa abdest için ayaklar yıkandıktan sonra giyilmiş olmalıdır. Bir özür sebebi ile ayağa veya sargısına mesh edilmiş bulunması da yıkama hükmündedir. Bu sebeple bu meshten sonra giyilmiş mestler üzerine meshedilebilir.

2. Mestler, ayakları topukları ile beraber her taraftan örtmüş bir halde bulunmalıdır. Topuklardan kısa mestler, potinler ve benzeri şeyler üzerine mesh yapılmaz.

3. Ayağa giyilmiş mestler ile normal bir şekilde en az bir fersah (yaklaşık 5 km.), yani üç mil (1 kara mili yaklaşık 1609 m.) kadar bir yol yürümek mümkün olmalıdır. Bir mil ise, şer’an dört bin mimarî arşın (1 mimari arşın yaklaşık 76 cm.) mesafedir. Böyle bir arşın ise, yirmi dört parmaktır.

4. Mestlerden her biri, topuktan aşağı kısmında ayak parmaklarının küçükleri nisbetinde üç parmak miktarı delikten, sökükten, yırtıktan beri bulunmalıdır. Şu kadar var ki, böyle bir noksan, ayak parmaklarının uçlarına tesadüf ederse, miktara değil, adede bakılır. Üç parmak görünmedikçe meshe zarar vermez. Aynı şekilde mestlerde üç parmak miktarı sökük bulunduğu halde mestlerin sağlamlığı sebebi ile yürürken bu sökük açılıp görünmezse, meshe zarar vermez. Bir mestteki yırtıklar toplanır, iki mestteki yırtıklar toplanmaz. Bu sebeple bir mestte iki, diğerinde de bir veya iki parmak miktarı yırtık bulunsa, meshe mani olmaz.

5. Mestler, bağsız olarak ayakta durabilecek derecede kalın olmalıdır.

6. Mestler, dışarıdan aldığı suyu hemen içine çekerek ayağa kavuşturacak bir halden beri bulunmalıdır.

7. Her ayağın ön tarafından en az üç küçük el parmağı kadar yer mevcut bulunmalıdır.