Resulüllah’a itaat eden ağaç

   Cabir radıyallahu anh anlatıyor:

   Peygamber aleyhissclâm ile beraber yola çıkmıştık. Geniş bir vadiye gelince, Allah’ın Resulü abdestini bozmaya gitti. Ben de peşinden içinde su bulunan bir kapla kendisini takip ettim. Peygamber aleyhisselâm etrafına baktı. Abdest bozmak için görünmeyecek bir yer bulamadı. Uzakta vadinin kenarında iki ağaç görüverince de onlardan birinin yanına gitti. Dallarından birini alıp:

– Allah’ın izni ile benimle yürü! buyurdu. Ağaç burnu halkalı deve gibi, Peygamber aleyhisselâmın arkasını takip etti. Sonra diğer ağaca gitti. Onun da bir dalını alıp:

– Allah’ın izniyle benimle yürü! dedi. Önceki dal gibi bu da emre itaat gösterdi, iki ağaç arasındaki yere girince, bunları birbirine yanaştırdı ve:

– Allah’ın izniyle bana üzerimde örtü vazifesini görmek için birleşin! buyurdu, îki ağaç biribirine yapıştı.

   Bu arada ben, Allah’ın Resulü benim kendisine yakın olduğumu hissetmesin de, yine uzağa gitmek mecburiyetinde kalmasın diye bu korku ile hızlıca geri çekildim ve uzakta oturdum. Bu fevkalâde hadise karşısında kendi kendime düşünmeye başladım. Peygamber aleyhisselâmı benden tarafa dönmüş gelir vaziyette gördüğüm zaman, iki ağaç da biribirinden ayrılmış ve gövdeleri dik olarak duruyorlardı. Allah’ın Resulünün bir an durduğunu ve başı ile, ağaçların kendi yerlerine gitmeleri için işarette bulunduğunu gördüm. Sonra Peygamber aleyhisselâm yine benden tarafa doğru gelmeye devam etti. Bana yaklaşınca:

– Ey Cabir, oturduğum yeri gördün mü? diye sordu. Ben de:

– Evet, gördüm, ey Allah’ın Resulü, diye cevap verdim.

(Tirmizî)