BİTMEYEN AKÇE
Resulullah Efendimiz’in soyundan gelen ve manevi bir talimatla Bursa’ya gelip burada yaşayan Emir Sultan Hazretleri’nin zuhur eden bir kerameti şöyle anlatılıyor.
Emir Sultan hazretlerinin çok talebesi vardı. Bunlardan bazıları gündüzleri oruç tutar, geceleri de sabaha kadar namaz kılarlardı. Haftada bir gelir Emir Sultan hazretlerine gelip, ihtiyaçlarını alıp giderlerdi. Aldıklarıyla bir hafta boyunca idare ederlerdi. İhtiyaçları bitince yine gelip alırlardı.
Bir gün bu talebelerinden biri Emir Sultan’ın huzuruna gelerek elini öptü. Emir Sultan talebesine “bulunduğunuz yerdeki müslümanlar iyiler mi? Halleri nasıldır?” diye sordu. Talebe;“sizin hizmetinizle hepsi sıhhat ve selametteler, hepsi duacınızdır.” deyince Emir Sultan hazretleri elini cebine soktu ve bir kaç akçe çıkardı. O talebesine verdi ve “Bizden onlara selam söyle, biz hayatta olduğumuz müddetçe bu akçeyle yaşasınlar. Bize dua etsinler. Başkalarına muhtaç olmasınlar” dedi.
O talebe o akçeleri alıp arkadaşlarının yanına gelip onlara.; “Emir Sultan hazretlerinin hepinize selamı var”dedi. Hepsi islamı ayakta alarak “Sultan hazretleri ne buyurdular diye sordular? diye sordular. Bunun üzerine o talebe; “Emir Sultan hazretleri bir akçe verdi ve ben ölünceye kadar bununla iktifa etsinler ve kimseye muhtaç olmasınlar.”buyurdu.” dedi.
Bu söz üzerine hepsi dünya malından soğudular. Kimseden bir şey almaz oldular. Pencerenin önünde bir kutu vardı, kimin ihtiyacı olsa oradan bir akçeyi alır, herkese iftar için bir ekmek ve üzüm alıp, onunla oruçlarını açarlardı. Ertesi gün yine o akçe yerinde dururdu. Emir Sultan hazretleri vefat edinceye kadar ihtiyaçları böyle karşıladılar. O akçe yerinden hiç eksilmedi.