AHMED YESEVİ HAZRETLERİ: EY İNSANLAR DİNLEYİN

Ahmed-i Yesevî’nin, tesirliydi sözleri,
Hidâyete getirdi, binlerle kimseleri.

Bir eseri vardı ki, “Dîvân-ı hikmet” diye,
Doludur insanlara, öğüt, nasîhat ile.

Bir yerde buyurur ki, (Korkunuz, sakınınız,
“Dünyâ adamları”yle, yakınlık kurmayınız!

Dünyâ malı, geçici, hem de aldatıcıdır,
Bu gün senin ise de, yârın başkasınındır.

Aklı olan, buna gönül vermez velhâsıl,
“Âhiret derdi” ile, dertlenmiştir o asıl.

Bu dert, onun öyle çok, sarmıştır ki içini,
Düşünür gece gündüz, Cehennem ateşini.

Günah ve kusûrları, “Dağ gibi” gelir ona,
Bu yüzden boynu bükük, mahcûbdur Allah’ına.

Rabbinin dergâhında, affa kavuşmak için,
Gece sessizliğinde, ağlardı için için.)

Bir yerde buyurdu ki: (Allah’tan başkasını,
Kalbinizden atarak, silin gönül pasını!

Dînin emirlerini, öğrenip ince ince,
Yapın her işinizi, bu esas mûcibince.

Dînin bir edebine, olursa muhâlefet,
Tamâmen “İstidrâc”dır, görülse de kerâmet.

Dünyâ muhabbetini, kalbinden çıkaranlar,
Her iki cihanda da, bulur kıymet, îtibâr.

Dînin emirlerini, gözetin ki her işte,
“Halk” içinde “Hak” ile, olmak da budur işte.

Dînini öğrenmeden, tasavvufla uğraşan,
Kimsenin îmânını gizlice çalar şeytan,

Bâzı hârikulâde, hâlleri görülse de,
Hakîrdir, zîrâ onlar, “İstidrâc”dır hepsi de.

Evliyâ zannetse de, kendisini o kişi,
Hiç mu’teber değildir, indallah hiç bir işi.

Eğer İslâmiyyeti, bilmezse bir müslüman,
Dünyâ ve âhirette, görür çok zarar ziyân.

Alış-veriş ilmini, bilmezse biri eğer,
Hiç farkında olmadan, haram ve şüpheli yer.

Çünkü bildirilmiştir, dinde bunun esâsı,
Bilmeden yapanların, haram olur lokması.

Yine o buyurdu ki: Dinleyin ey insanlar,
Gönüller kararıyor, işlendikçe günahlar.

Bu günâh kirlerinin, temizlenmesi için,
Çok tövbe etmelidir, yolu budur bu işin.

“Allah’ın rızâsı”nı, gözetin ki her zaman,
Ancak böyle kurtulur, âhirette müslüman.

Sakın mala ve mülke, gönül bağlamayın ki,
Elden çıkar sonunda, değildir çünkü bâki.

Malının çokluğuyla, ahmaklar mağrûr olur,
Onlar iki cihanda, bulamaz râhat, huzûr.

“Kârûn” dahî malıyla, öğünürdü ki yine,
Mallarıyle birlikte, geçti yerin dibine.

Kâfir de olsa bile, sakının kalb kırmaktan,
Zîrâ daha günahtır, bu, Kâbe’yi yıkmaktan.

Resûl’ün sünnetidir, gariplere merhamet,
Garip sevindirmeğe, ediniz sa’y-ü gayret.

Görürseniz zavallı, gönlü kırık birini,
Derdine merhem olup, ferâhlatın kalbini.

Zîrâ siz, bu dünyada merhamet ederseniz,
Size de mahşer günü, şefkat eder Rabbimiz.

PAYLAŞ
Etiketler